Skrywer Sasha Karepina Bron — haar blog
Hoe om slagspreuke te skryf.
video aflaai
Die fliek "Julie & Julia" wys 'n tegniek wat nuttig is vir alle skrywers - 'n tegniek om met opskrifte en slagspreuke vorendag te kom. … In die film help die redakteur van die Knopf-uitgewerhuis Julia Child om 'n titel vir die boek uit te dink. Die redakteur oortuig Julia dat die titel is wat die boek verkoop, en neem die titel ernstig op. Ons sien op die skerm hoe sy plakkers met woorde wat verband hou met die onderwerp van die boek op die bord aanbring, dit skuif, kombineer en uiteindelik 'n klaargemaakte opskrif kry. Ons word slegs 'n deel van die proses gewys — hoe lyk dit in sy geheel?
Om 'n frase te versamel deur gebruik te maak van "plakker tegnologie", moet ons eers bepaal waaroor hierdie frase moet handel. In Julia Child se geval gaan dit daaroor om te leer hoe om Franse kookkuns te kook.
Wanneer die essensie geformuleer is, kan jy begin dinkskrum. Eerstens moet jy soveel selfstandige naamwoorde as moontlik op die plakkers skryf wat ons met die onderwerp van die boek assosieer. Jy kan begin met die voor die hand liggende: boeke, resepte, disse, kombuis, kook, Frankryk, sjefs. Gaan dan aan na meer abstrak, kleurvol, figuurlik: vakmanskap, kuns, fynproewers, smaak, truuks, raaisels, raaisels, geheime …
Dan is dit die moeite werd om by die lys van byvoeglike naamwoorde by te voeg: verfyn, subtiel, edel … En werkwoorde: kook, bestudeer, begryp … Die volgende stap is om analogieë tussen kook en ander areas van aktiwiteit te trek – en woorde uit hierdie areas by te voeg: toor, toor , liefde, passie, siel …
Wanneer die aanranding verby is en ons 'n versameling plakkers voor ons het, is dit belangrik om die woorde te kies wat ons die graagste in die titel wil sien. Eerstens sal dit sleutelwoorde wees waarmee die leser sal verstaan waaroor die toespraak gaan. In ons geval is dit woorde wat kookkuns, Frankryk en kookkuns aandui. Tweedens, dit sal die helderste, figuurlike, pakkende woorde wees wat jy daarin geslaag het om te gooi.
En wanneer die woorde gekies word, bly dit om frases daaruit te kombineer. Om dit te doen, skuif ons die plakkers, pas die woorde by mekaar aan, verander die eindes, voeg voorsetsels en vrae soos "hoe", "hoekom" en "hoekom" by. Uit sommige dele van spraak kan ons ander maak - byvoorbeeld van selfstandige naamwoorde, werkwoorde of byvoeglike naamwoorde.
Dit is hierdie laaste stadium wat ons in die film sien. Op die bord voor Julie en die redakteur is plakkers met die woorde «kuns», «Franse sjefs», «in Frans», «Franse kookkuns», «meester», «waarom», «kook», «kuns».
Uit hierdie woorde word "Leer die kuns van Franse kookkuns" gebore - maar "Die bemeestering van Franse kookkuns", en "Die kuns van kook in Frans", en "Leer die kuns van Franse sjefs" kan ook gebore word. "Leer om te kook soos die Franse."
Hoe dit ook al sy, plakkers help ons om die groot prentjie te sien, idees op te som, dit in 'n voëlvlug te neem en die beste te kies. Dit is die betekenis van «plakkertegnologie» — wat dalk (as die draaiboekskrywer nie gelieg het nie) gehelp het om een van die bekendste kookboeke in sy tyd te skep!